Za każdym razem, gdy pomyśle o tym tytule na mojej twarzy maluje się uśmiech. Magicka to prawdopodobnie jedyny przedstawiciel gatunku hack'n'slash, który przypadł mi do gustu. Dlaczego ta gra przyciągnęła do siebie gracza o odmiennym guście? Tego wszystkiego dowiecie się w recenzji.
Magicka jest produktem, jaki zasłynął przede wszystkim ze swojej humorystycznej formie przekazu. Cała gra opiera się na mitologii nordyckiej, a growi bohaterowie swe dialogi prowadzą za pomocą wymyślonego przez twórców unikalnego języka. Fabularnie gra nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jesteśmy zwykłym czarodziejem, który za zadanie obrał sobie uratowanie świata z rąk złego czarodzieja, ot tyle. To nie jednak fabuła zatrzyma nas na dłużej. Mam tu namyśli masę humoru, przejawiającego się m.in w nawiązaniach do znanych produkcji filmowych, książkowych, a także internetowych memów.
Nie samym poczuciem humoru jednak Magicka stoi. Dużą role gra tu mechanika. Omawiany tytuł oferuje około 13 misji, które możemy ukończyć wraz z trójką znajomych. Aspektem, który wyróżnia grę na tle innych jest na pewno świetnie przedstawiony system czarów oraz rzucania zaklęć. Faktem, iż jesteśmy czarodziejem i posługiwanie się magią to rzecz oczywista, to jednak nie używamy tylko z góry określonych zaklęć. Do dyspozycji mamy samodzielne łączenie 8 żywiołów. Możliwości jest wiele, czary możemy rzucać przed siebie, na samego siebie jak i na dzierżoną przez nas broń dodatkową. Jakby tego było mało wszystkich magicznych sztuczek nie nauczymy się za pierwszym podejściem. Niektóre odblokujemy dopiero za kolejnym, co w jakiś sposób zachęca nas do ponownej przygody.
Jeden czarodziej potrafi wyrządzić mały chaos na ekranie, a co jeżeli wrzucić tu takich czterech. Tak właśnie prezentuje się tryb wieloosobowy przedstawiony tu m.in. jako fabularna kampania czy walka na arenie. W trybie kooperacji najbardziej widowiskowe są na pewno starcia z bossami. Tutaj poziom trudności wzrasta i nie jest to już beztroskie rzucanie czarów na prawo i lewo tylko wymagające współpracy starcie. Jednak to co przysporzy nam najwięcej śmiechu będzie świetnie zarysowana postać Vlada, naszego mentora i osobę prowadzącą nas przed całą oś fabularną. Prócz tego multum humoru sytuacyjnego, na który natrafimy się grając z przyjaciółmi. Upadki, pomyłki, przypadkowe zabicie sojusznika, tutaj to wszystko nie prowadzi do zdenerwowania jak w innych produkcjach. W Magicke wszystko bawi, nawet najgłupsze potknięcie.
Oczywiście na samych laurach gra nie spocznie. Błędów jest tu niedużo, ale warto je podkreślić. Gra, jako, że jest produkcją niezależną to nie posiada rewelacyjnego silnika graficznego i już za czasów wydania gry, oprawa wizualna dawała sobie dużo do życzenia. Stosunkowo często występujące błędy takie jak zbugowani przeciwnicy nie irytują tak bardzo jak niedoczytywanie się poziomów, ale jednak warto o nich wspomnieć.
Tak prezentuje się jedna z lepszych gier kładąca nacisk na poczucie humoru. Prawdopodobnie jedna z niewielu pozycji gamingowych, do których się uśmiechnąłem. Gorąco polecam, produkcja warta swojej ceny.
Ocena: 9/10
