Pixel dungeon - recenzja

W autobusie, w kinie przed seansem, w kolejce w sklepie, w domu przed snem, na IEM-ie w przerwie między meczami w LoL-a - nie wiele jest miejsc, w których grałem w Pixel Dungeona. Jego mobilna darmowa wersja jest jedyną grą, jaką zawsze mam przy sobie.

 Tytuł stworzony w zasadzie przez jedną osobę zapewnił mi już dziesiątki godzin zabawy i to raczej bliżej 100 niż 30. Teraz trafił na Steama, gdzie jedyną istotną zmianą jest pozbawiony odznak i rankingu tryb, w którym nie zużywają się przedmioty. A jako że poza tym to stary, dobry Pixel Dungeon, rekomenduje go każdemu fanowi tradycyjnych reoguelike'ów.

 Wprawdzie jeśli chodzi o wygląd czy innowacje, tytuł nie może konkurować z żadnym Darkest Dungeon, ale jego siła tkwi w minimalizmie, pod którym kryje się zaskakująco dużo. Standardowo chodzi tu o pokonanie kolejnych generowanych losowo poziomów lochów. Są skarby z przedmiotami - bronią, zbrojami, miksturami, zwojami, nasionkami, różdżkami i smakołykami w rodzaju magicznych pierścieni. Są enpece zlecający drobne questy. Jest zatrzęsieniewrogów: od szczurów i znienawidzonych przeze mnie krabów, przez złodziei bluzgających, gdy ich się zablokuje w pomieszczeniu, po szamanów czy wojowników wytracających broń z ręki. Jest również złoto, za które można kupować przedmioty w sklepach będących swoistą nagrodą za pokonanie bossa.

 Uwielbiam Pixel Dungeona za to, że  wymaga myślenia. Dopiero po jakimś czasie uczysz się, że można aktywować pułapkę rzuconym z daleka kawałem mięsa kraba. Albo stosujesz kombinacje, by podpalić przeszkodę zasłaniającą wejście i szybko wejść do wody. Zaczynasz mieć dziwaczne przeczucia co do lokalizacji ukrytych przejść, wiesz, kiedy warto zaryzykować wypicie niezidentyfikowanej mikstury czy skorzystanie z nieznanego zwoju. Ogólnie gra jest bardzo fajna i godna poleceniu ocena: 9/10