Dark Souls - gra, która uczy cierpliwości

Cześć! Artykuł jest napisany w formie recenzji, o grze Dark Souls 1.

Całość jest napisana samodzielnie!

Dark Souls jest to gra typu ,,dark fantazy", która została stworzona przez studio FromSoftware i udostępniona przez Namco Bandai Games w 2011 roku. Jego poprzednikiem był Demon's Souls. Nie jest to kontynuacja lecz można zauważyć między nimi wiele podobieństw. Świat tutaj jest okrutny i bezlitosny, więc nie zniechęcaj się jak będziesz dużo razy umierać - to tutaj normalne.



Na początku, przed tworzeniem bohatera, odtwarzany jest krótki filmik wprowadzający nas do fabuły tejże gry. Tak bardzo w skrócie pisząc - opowiada o wydarzeniach, które doprowadziły do powstania tego świata.

Tutaj dla zainteresowanych z polskimi napisami całość:

https://m.youtube.com/watch?v=OubAk6-c3O8


Później kreujemy naszą postać. Tworzenie wyglądu ma wiele skomplikowanych opcji, dzięki którym możemy zrobić oryginalną, albo podobną do siebie w rzeczywistości postać. Ja bym się w to nie bawiła, gdyż to zajmuje naprawdę sporo czasu i nerwów, a praktycznie całą grę nosimy zbroję zakrywającą nam twarz. Lepiej się skupić na wyborze daru początkowego oraz klasy postaci.

Klasa postaci - tak szczerze - ułatwia nam tylko początek rozgrywki - bo zazwyczaj i tak idziemy w inny styl zabijania. Tłumaczę na moim przykładzie; ja wybrałam piromantę, głównie dlatego, że posiada najmniejszy poziom ze wszystkich pozostałych klas, oraz ze względu na umiejętność bezproblemowego używania run ognia, bo posiada je od początku. Potem i tak można go kształtować na wojownika z ciężkim sprzętem. Ale dlaczego mały poziom traktuję jako pozytyw? Ponieważ wtedy płacimy mniej dusz za poziom (a pamiętajcie, że czym większy, tym jest drożej) i zazwyczaj typ bohatera co ma większy poziom, to ma wbite w umiejętności, które nas kompletnie nie interesują (np. rycerz we wiarę).

A dar początkowy? Od razu wam powiem, żeby wybrać pierścień życia, bo reszta przedmiotów, co są do wyboru są jednorazowe i słabe.


I co dalej po stworzeniu bohatera?

Nasza historia zaczyna się w Lordran, dokładnie w podziemnych więzieniach. Jesteśmy tam zamknięci razem z innymi ,,pustymi", aby czekać na koniec świata. My akurat jesteśmy trochę inni, ponieważ nie postradaliśmy jeszcze zmysłów - w przeciwieństwie do pozostałych, przeklętych nieumarłych.

Patrząc się ciągle w podłogę, nagle dostrzegamy spadające klucze - rzucił nam je pewien rycerz o imieniu Oscar przez dziurę w suficie. Zbieramy je i otwieramy kraty. Potem próbujemy uwolnić się z tych lochów. Uciekając z nich, dowiemy się jaki jest nasz cel - a powie nam to mężczyzna, który nas wcześniej uratował, więc bądźmy cierpliwi i wysłuchajmy jego ostatnią prośbę.



Rzeczą charakterystyczną dla Dark Souls jest ognisko, w którym jest wbity, kręty miecz - i to jest jakby nasz checkpoint. Jeśli umrzemy, to odrodzimy się obok paleniska, przy którym ostatnim razem odpoczywaliśmy. Również ognisko służy do innych rzeczy, takich jak rozdawanie poziomów, odnawianie zużytych butelek Estusa (służą do częściowej regeneracji zdrowia) czy w późniejszym etapie gry - do przemieszczania się między rozpalonymi ogniskami. Poświęcając człowieczeństwo nasycamy ich płomienie, dzięki czemu zwiększa się nasza ilość - wcześniej wspomnianych - Estusów. Uwaga! Gdy usiądziemy przy ognisku, to wrogowie się odrodzą!



Dusze są naszą podstawową walutą, które wymieniamy na nowy poziom bądź na przedmioty u kupców. Zdobywamy je pokonując przeciwników.


Podsumowanie:

Plusy:

+ Charakterystyczny, ponury klimat
+ Ciekawa fabuła
+ Dobra grafika (w odnowionej wersji)
+ Gra z wyzwaniem (dla tych, co poszukują mocnych wrażeń)


Minusy:

- Cena, ale każda świetna gra przecież nie jest tania



Dziękuję za przeczytanie,
Napisane przez Naczod


~Praise the Sun~