Steep to tak właściwie ogromna, wirtualna piaskownica, która zamiast piasku ma śnieg. Śnieg po którym możesz się ślizgać. To wszystko.

Deweloperzy gry przygotowali niezły kawałek Alp wraz z ich najważniejszymi szczytami, a następnie oddali w ręce graczy. Produkcja umożliwia kilka stylów zabawy, jest więc w stanie zaspokoić zróżnicowane potrzeby.

Po pierwsze, nie ma w niej żadnego głównego wątku ani linii fabularnej. Jest gracz, śnieg i stoki oraz tereny poza nimi, które także można swobodnie zwiedzać. A także cała masa wyzwań do zaliczenia.

Po drugie, w Steep zawarto aż cztery różne formy zabawy. Gracze mogą jeździć na nartach i snowboardzie, a także latać na paralotni lub uprawiać tzw. wingsuiting. Generalnie mocno w całej produkcji czuć inspirację ekstremalnymi sportami.

Otwarty świat Steep to jedna z największych zalet gry. Możemy zacząć zabawę praktycznie w dowolnie wybranym miejscu, a następnie jechać przed siebie przez dobrych kilka minut, mijając kolejne polany, lasy, wioski czy rzeki w zależności od tego, w której partii gór aktualnie jesteśmy. Po zjechaniu na sam dół otwieramy mapę, wybieramy nowe miejsce i pojawiamy się w nim bez żadnego ekranu wczytywania. Przyjemne.

Brak ekranów ładowania i płynne przełączanie się pomiędzy miejscami sprawiają, że w grze naprawdę czuć wolność, której tak potrzeba w grze o przebywaniu w górach. Jeżeli szukacie chwil relaksu czy wyciszenia, Steep z całą pewnością może Wam ich dostarczyć.

Po dłuższej zabawie zaczynają dokuczać wtórność i monotonność, bo wraz z postępami odkrywamy co prawda kolejne zawody (jest ich multum!) i coraz więcej sprzętu do personalizacji wyglądu bohatera (tego też jest jak śniegu w zimę), ale poza tym nie zmienia się wiele. Gramy ciągle w podobne zadania – albo wyścigi na czasu, albo na wynik, albo podążamy za kimś, albo robimy coś abstrakcyjnego pokroju rozwalania nawiedzonych bałwanów.

Gra jest naprawdę przyjemna i można przy niej spędzić dużo czasu, do czego Was zachęcam!