Historie Warcrafta #2 - Broxigar Saurfang

Historie najważniejszych postaci Warcrafta w jednej serii.

Tak naprawdę nie wierzyłem, że jeszcze coś napiszę na Gamehagu po przeprowadzce, ale ostatecznie coś mnie natchnęło, żeby zrobić kolejne "Historie Warcrafta", i tak też zrobiłem. Dzisiaj, mam zaszczyt przedstawić wam właśnie Broxigara, Czerwonego Topora.

1. Początki
O życiu orka nie wiemy wiele, a praktycznie nie wiemy nic. O jego rodzinie wiemy też niewiele, ale jednak coś: miał on brata imieniem Varok, który też ma bardzo długą i ciekawą historię, którą można opisać w innym artykule. Broxigar, tak jak inni orkowie, wypił krew Mannorotha, dzięki czemu jego skóra przybrała kolor zielony. Ciekawe było to, że sam najprawdopodobniej nie wypiły krwi demona, gdyby nie został w pewnym sensie zmuszony. Sam Broxigar nienawidził demonów, co dało się wyczuć w trakcie trwania późniejszej (chociaż chronologicznie wcześniejszej) Bitwie Starożytnych.


2. Pierwsza Wojna
O tym okresie jego życia praktycznie nie wiemy nic więcej. Podczas pierwszej wojny, Broxigar dowodził podczas różnych bitew. Po wygraniu Pierwszej Wojny przez orczą Hordę, Broxigar podjął decyzję o walce w Drugiej Wojnie, chodź początkowo tego nie chciał. Tak nagła zmiana zdania związana była, z tym że ówczesny wódz Hordy - Blackhand (pol. Czarnoręki) Niszczyciel (który tak właściwie był tylko marionetką w rękach Gul'dana i to właśnie czarnoksiężnik sprawował władze w Hordzie) został podstępnie zabity, a na jego miejsce dostał się Orgrim Zgładziciel. Jako iż Broxigar darzył go szacunkiem, postanowił podjąć się walk u jego boku (można się tego dowiedzieć z książki "Fale Ciemności" Aarona Rosenberga, którą osobiście polecam).


3. Druga Wojna
Druga Wojna jest okresem życia Broxigara, o którym nie wiadomo nic, oprócz tego, że był generałem i dowodził w różnych bitwach. Bitwa ostatecznie zakończyła się zwycięstwem Przymierza.


4. Trzecia Wojna
O tym okresie również nie wiemy dużo, bynajmniej więcej niż o poprzednich dwóch. Trzecia Wojna nie toczyła się między Przymierzem a Hordą, lecz między oboma, połączonymi frakcjami walczących razem przeciwko pladze nieumarłych i Płonącemu Legionowi, jak nie trudno się domyślić, Broxigar o wiele chętniej brał się do zabijania demonów, ani jeżeli ludzi z Przymierza. Oprócz tego, że jak zwykle był generałem i dowodził w różnych bitwach, dostał raz zlecenie, aby obronić pewną górską przełęcz (niestety nie wiemy jaką) przed demonami. Broxigar i jego oddziały czekały na wrogów, myśląc, że demony niczego nie będą się spodziewać. Gdy demony się zjawiły, orkowie może i zaszli ich z zaskoczenia, ale ich liczebność o wiele razy przewyższała liczebność drużyny Broxigara. Podczas bitwy, Broxigar dokonał rzezi i przelał krew wielu demonów, niestety sam nie dałby rady przeciwko wszystkim przeciwnikom, gdyby nie pomoc innych orków, które ruszyły na pomoc oddziałowi Broxigara. Demony zostały ostatecznie pokonane, a jak się później okazało, Broxigar został ostatnim żyjącym orkiem ze swojego oddziału, co jednocześnie sprowadziło na niego chwałę i potwierdzało jego siłę i męstwo, z drugiej strony zaś, Broxigar miał sobie za złe, że nie zginął bohaterską śmiercią tak jak jego towarzysze.


5. Koniec wojen i nowe zlecenie
Po zakończeniu wszystkich wojen, Broxigar dalej nie mógł sobie wybaczyć tego, że nie poległ w walce jako bohater, lecz pozostał przy życiu. Mimo, iż przez Hordę nazywany był bohaterem, powoli zaczynał zapadać w depresję, czego dowodem może być to, iż zaczął być samotny i zamknięty w sobie. Z długiego "letargu" wyrwali go szamani, którzy wysłali go w Góry Kamiennego Szponu, aby zbadać dziwną anomalię czasową, która się tam pojawiła. Razem ze swoim młodym towarzyszem - Gaskalem, natychmiast wyruszyliby zbadać co się tam dzieje. Po długiej drodze, orkowie napotkani dwóch ludzi, którzy mając ich za wrogów, szybko zabili młodego towarzysza Broxigara jednak nie wybuchnął złością i nie zaczął atakować wszystko, co popadnie, lecz próbował się czegoś dowiedzieć. Co tu robią?; Dlaczego zabili jego towarzysza?; Czy to oni są odpowiedzialni za tę anomalię?; i wiele innych pytań. Jak się później okazało, tak naprawdę tylko jeden z nich był człowiekiem i nie był to byle kto, lecz wielki arcymag Rhonin, a jego towarzysz, który okazał się nie być człowiekiem, lecz czerwonym smokiem i to nie pierwszym lepszym, lecz był to sam Korialstrasz, małżonek Smoczej Królowej Alextraszy. Jak się okazało, obaj przybyli w góry, aby zbadać tę samą anomalię. To był początek ich wspólnej przygody.


6. W niewoli elfów i nowa broń
Po przejściu przez anomalię, Broxigar wylądował 10 tysięcy lat wstecz w mieście nocnych elfów - Suramarze, co ciekawe, Rhonin i Korialstrasz również wylądowali w różnych miejscach. Broxigar stał się chronologicznie, pierwszym orkiem na Azeroth. Został on jednak szybko złapany przez Nocną Straż i zamknięty w lochu. Ich zachowanie było zrozumiałe, nie wiedzieli wtedy kim jest ork i po prostu dla bezpieczeństwa skonfiskowali mu broń i wtrącili do lochu. Był on tam traktowany gorzej niż inni więźniowie, jednak ulitowała się nad nim kapłanka Tyrande Whisperwind, która leczyła jego rany i dawała mu normalne jedzenie. Poszukiwawczy swojego towarzysza, Rhonin i Korialstrasz natrafili właśnie na Suramar, gdzie poprosili o uwolnienie ich kompana, jako iż nocne elfy bardzo szanowały smoki, szczególnie ród Ysery, kapłanka zgodziła się i przy pomocy smoka, uwolnili orka z lochów. Broxigar, dzięki Tyrande, szybko zyskał szacunek u nocnych elfów. Niedługo potem, Broxigar został wezwany do Arcydruida Malfuriona Stormrage'a, który pod wezwaniem półboga Cenariusa, stworzył z drzewa mistyczny topór twardy i ostry jak diament. Broxigar nie zdawał sobie wtedy sprawy, jak potężny oręż właśnie otrzymał. Ale to nie wszystko, jak się dowiedział, był on w samym środku Wojny Starożytnych.


7. Wojna Starożytnych
Królowa Azshara otworzyła portal w Studni Wieczności, przez które wychodziły niezliczone hordy demonów, nasi bohaterzy musieli pomóc elfom w walce, w zamian za to, że ugościli ich i wypuścili ich kompana. Z portalu wychodziły niezliczone hordy demonów, Malfurion patrzył na to i zaczął nabierać sił, w tym czasie bohaterowie i nocne elfy przystąpili do ataku, zaczęła się ostatnia bitwa Wojny Starożytnych. Ork, wraz z kompanami pokonywali demonów o wiele lepiej niż nocne elfy, jednak wróg miał przewagę liczebną. Korialstrasz palił demony swoim ognistym oddechem, Rhonin rzucał najróżniejsze czary, aby tylko powstrzymać demony, a Broxigar rżnął każdego napotkanego demona na kawałki dzięki swojej broni. Nagle, miało stać się coś, co miało zaważyć o losach nie tylko całej wojny, ale i o losach całego Azeroth. Właśnie wtedy, przez portal miał przejść sam władca Płonącego Legionu-upadły tytan Sargeras, widząc to, Broxigar spojrzał na Malfuriona, który dalej gromadził siły, nie czekając, ork rzucił się w sam środek Studni Wieczności, z której już było widać Sargerasa, wtedy stało się coś, co nie zdarzyło się nigdy wcześniej, jako jedyny śmiertelnik, zranił upadłego tytana! Nie wiedząc co się dzieje Sargeras, został oszołomiony na dosłownie sekundy, które wykorzystał Malfurion, który nabrawszy odpowiedniej mocy wezwał wielki piorun, który zniszczył Studnie Wieczności i tym samym rozdzielając wcześniej jednolity ląd na kontynenty. Broxigar w tym czasie zabijał niezliczone oddziały demonów swoim orężem, szybko przykuł on uwagę tytana, który rozwczieczony po prostu go niszczył.


8. Chwała
Po zakończeniu wojny, Rhonin i Korialstrasz z pomocą samego Nozdormu, władcy czasu wrócili do swoich czasów gdzie opowiedzieli swoją historię i o Broxigardze, który uratował całe Azeroth. Historia rozchodziła się od ust do ust, wkrótce trafiła również do ówczesnego wodza Hordy - Thralla, który dowiedziawszy się o tym, co ork dokonał kazał śpiewać pieśni o jego odwadze, życiu i poświęceniu, tym samym Broxigar okrył siebie chwałą "jakiej nie doznał i dozna żaden ork".


Mam nadzieję, że czytanie sprawiło wam tyle radości, co mi pisanie :)
Inne historie:
1. Cho`gall