stawiar

Cześć, ja jestem Stawiar a dziś chciałbym przedstawić wam kompendium wiedzy o polskim pistolecie samopowtarzalnym WIST 94.

 W 1992 roku, Ministerstwo Obrony Narodowej zleciło opracowanie pistoletu zasilanego nabojem 9 na 19 milimetrów Parabellum. Miał to być pierwszy polski pistolet po drugiej wojnie światowej na taką amunicję. Zadania podjął się zespół z Wojskowego Instytutu Technicznego w Zielonce pod przewodnictwem Wiesława Starka oraz Ośrodek Badań Rozwojowych Zakładów Mechanicznych "Łucznik" Radom w którym Marian Gryszkiewicz z zespołem skonstruował pistolet MAG-95.

 Armia ogłosiła narzucone przez NATO wymagania techniczne co do nowej konstrukcji. Broń ta nie mogła ważyć więcej niż 800 gramów, jej magazynek musiał mieścić przynajmniej 15 nabojów, wymagane były zewnętrzne przyrządy celownicze, a do tego musiała ona posiadać wskaźnik załadowania naboju w komorze.

 Wiesław Stark z WIT'u w Zielonce rozpoczął pracę pod kryptonimem Piryt. Już w 1993 roku powstały tam dwa prototypy oznaczone P-93 A-01 oraz P-93 B-01. Pierwszy z nich, wzorowany na sprowadzonym do Polski Colcie 2000 odrzucono i kontynuowano badania na drugim prototypem.

 W 1994 roku zespół Wiesława Starka napotkał kłopoty finansowe, w których pomogła firma Prexer z Łodzi. W końcu, tego samego roku zaprezentowano prototyp nazwany WIST, co ma nawiązywać do przedwojennego polskiego pistoletu Vis wzór 35.

 Rok później przeprowadzono próby, mające na celu porównanie konstrukcji z Zielonki z MAG'iem 95 z Radomia. Co ciekawe, to właśnie MAG wykazał się większą żywotnością i niezawodnością, WIST wystrzelił po upuszczeniu go z metra wysokości z nabojem w komorze. Jednak konkurs miał swoje reguły. Pistolet Mariana Gryszkiewicza był za ciężki z racji stalowego szkieletu, ustalenia dotyczące wymiarów również się nie zgadzały a ponad to nie posiadał on wskaźnika obecności naboju w komorze nabojowej. Siłą rzeczy próbę przeszedł WIST.

 Do kolejnych testów doszło w 1997 roku. MAG dalej nie spełniał wymogów, jego masa była za duża nawet po zmianie szkieletu ze stalowego na aluminiowy. Po tych testach wszystko stało się jasne. Pierwsze WIST'y Wojsko Polskie zamówiło jeszcze w tym samym roku, a dwa lata później na mocy rozkazu wydanego 23 marca przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego trafiły one na wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

 WIST-94 nie jest jednak konstrukcją, która spotkała się z sympatią żołnierzy. Jest to pistolet, który ma w zwyczaju zacinać się niezwykle często. Powody są proste. Konstruktorzy tej broni chcieli ją bardzo dokładnie spasować, przez co nie pozostawili w niej wystarczających luzów miedzy konkretnymi elementami. Najmniejsze zanieczyszczenia powodowały zacięcie. Do tego szkielety i magazynki w pierwszych partiach WIST'ów były wykonane ze słabego pod względem jakości tworzywa.

 WIST'y są używane w Siłach Zbrojnych RP do dziś, choć nie w tak dużej ilości jak o wiele starsze, pamiętające Ludowe Wojsko Polskie pistolety P-64 Czak i P-83 Wanad. Do 2008 roku wyprodukowano około 25 tysięcy WIST'ów i od tego właśnie roku rozpoczął się proces ich modernizacji, polegający między innymi na powiększeniu okna wyrzutnika, uproszczeniu systemu składania i rozkładania oraz wykonywaniu szkieletu z lepszego materiału. Dla przykładu w 2012 unowocześniono około 1000 wistów, a w 2013 roku blisko 1700. W najbliższych latach do Wojska Polskiego, w ramach projektu wojskowego Tytan, trafić ma nowa broń krótka, a mianowicie PR-15 Ragun.

Cześć, ja jestem Stawiar, a dziś chciałbym opowiedzieć Wam nieco więcej o polskim pistolecie maszynowym, którym jest PM-84 (Glauberyt). Zapraszam.

Na początku lat 70 XX wieku za czasów PRL'u, rozpoczęto prace nad nową bronią palną oznaczoną kryptonimem Glauberyt. A toczyły się one w trzech niezależnych zespołach konstrukcyjnych, w tym dwa z nich pochodziły z Ośrodka Badawczo-Rozwojowego w Radomiu, a jeden z Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia w Zielonce.

Analizy porównawcze prototypów zaprojektowanych we wszystkich zespołach wykazały, że dalsze prace będą toczone nad bronią zaprojektowaną przez zespół z Ośrodka w Radomiu - w składzie Ryszard Chełmicki, Stanisław Brix i Janusz Chętkiewicz. Pierwotnie oznaczono ją nazwą R-75-I, a później R-81 i to nad drugą wersją z nich w 1981 roku przeprowadzono szereg prób, oraz badań i testów eksploatacyjnych. Po drobnych poprawkach, trzy lata później, broń tą poczęto produkować seryjnie i przyjęto ją na wyposażenie Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, pod oficjalną nazwą 9 mm pistolet maszynowy wzór 1984.

Tym oto sposobem, Glauberyty zastąpiły używane dotychczas słynne pistolety maszynowe wzór 1963- Rak. Początkowo na niewielka skalę używały ich pododdziały zwiadu i załogi wozów bojowych, a potem na przełomie 1991 i 1992 roku jego przekalibrowana z naboju 9 na 18 mm Makarov na nabój 9 na 19 mm Parabellum wersja, pod pełnym oznaczeniem 9 mm pistolet maszynowy wz. 1984 P Glauberyt, trafiła do Sił Zbrojnych RP.

Poza kalibrem, różniła się ona od podstawowej wersji tym, że m.in zlikwidowano w niej gwint do mocowania tłumika dźwięku, przedłużono lufę, wzmocniono komorę zamkową, oraz w celach ergonomicznych, powiększono rękojeść do napinania zamka. Warto też wspomnieć, że glauberyt jest PM'em strzelającym z zamka zamknietego, w przeciwieństwie do RAK'a czy legendarnego UZI. A sam zamek zamknięty charakteryzuje się tym, że gdy przeładujemy broń, bądź zrobimy przerwę w strzelaniu, to pozostaje on w przednim położeniu.

Na podstawie późniejszej odmiany tego PM'u, przeznaczonej dla policji, w której przede wszystkim zmieniono przyrządy celownicze, oparto drugą najbardziej rozpoznawalną wersję tej broni, a mianowicie PM-98, w której to zastosowano, wzmocnioną kolbę, zamiast chwytu przedniego zamontowano łoże do mocowania oświetlenia taktycznego, bądź laserowego wskaźnika celu, przekonstruowano magazynek i rzecz jasna nadal był on zasilany nabojem 9 na 19 mm Parabellum.

Ten wariant stanowił podstawę do projektowania następnych polskich pistoletów maszynowych. Na przykład PM-98S, w którym zwiększono szybkostrzelność względem podstawowego PM-98, po zlikwidowaniu w nim opóźniacza zamka, lub BRS-99, czyli samopowtarzalna wersja PM-98, przeznaczona na rynek cywilny.

Do 2004 roku wyprodukowaną łącznie 50 tys. sztuk pochodnych PM-84 i PM-98. Do tego, w tym samym roku (2004), polskie PM'y zakupił również Irak w liczbie 3 tys sztuk.

Na chwilę obecną, Glauberytów często używają jednostki wsparcia takie jak artyleria czy jednostki inżynieryjne i załogi wozów bojowych Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych RP, a także Policja, Straż Graniczna i Służba Więzienna.




                                                                                      Stawiar

 Witam wszystkich. Z tego miejsca chciałbym odesłać was do jednego z moich poprzednich artykułów, w którym dokładnie opisuję grę, której testowaniem pod względem skuteczności wszystkich broni zająłem się ostatnio.
 Może wiecie już czym jest C-OPS. Jest to gra typu FPS, która obecnie dostępna jest za darmo w aplikacji Facebook Gameroom. Przebieg rozgrywki w niej, jest bardzo zbliżony do mechaniki działania CS:GO. Tak dla jasności. Postanowiłem w ramach testu sprawdzić, ile fragów zdobędę z poszczególnych broni w konkretnym czasie, podczas zwykłego meczu w trybie Deathmatch.
W Critical Ops znajdziemy 5 rodzajów broni:
1.Karabiny
2.Pistolety
3.Pistolety Maszynowe
4.Strzelby
5.Karabiny snajperskie
Oto wyniki, które udało mi się odnotować:
M4 - 10
SA58 - 15           KARABINY- 4 minuty każdy
AUG - 11
HK417 - 8
SG - 14
AK - 10
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
MP5 - 2
MP7 - 6           PM'y - 4 minuty każdy
P90 - 7
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
P250 - 1
MR96 - 2
XD .45 - 1           PISTOLETY - 2 minuty każdy
D.MTX - 8
GSR - 3
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
FP6 - 3
                                            STRZELBY - 3 minuty każdy
SUPER90 - 2
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Uratio - 8
                                              SNAJPERKI - 3 minuty każda
M14 - 5
MAPA; BUREAU
 Oczywiście kwestia fragów, to kwestia umiejętności i przyzwyczajenia do danej broni. Ale mam nadzieję, że podałem tu choćby przybliżone/średnie rezultaty. Może nawet pomogłem komuś w wyborze najskuteczniejszej broni. Co ciekawe, Cops jest bardzo szybko rozwijającą się grą, zwłaszcza na platformie mobilnej. Na chwilę obecną są organizowane liczne turnieje otwarte i ligi, w których nagrody to setki i tysiące dolarów.  A do tego już wkrótce deweloperzy będą wprowadzali system rang. Osoby które czują się dobrze w grach typu FPS, powinny spróbować.

                                                                                                                                                                                Stawiar

To fakt

  AK w chwili obecnej o wręcz synonim wyrażenia "Broń palna". Jak wiadomo skrót AK oznacza Automat Kałasznikowa. Jeśli chcesz wiedzieć więcej, zapraszam do przeczytania.

HISTORIA

Może zacznijmy od samych oznaczeń. Część z was zapewne zastanowiła się czemu nie użyłem wcześniej zwrotu AK - 47, który jest bardzo popularny. Uważa się to jednak za błąd terminologiczny, co oznacza, że jest to tylko i wyłącznie potoczna nazwa, której nie używamy gdy mówimy o produkcji seryjnej tego karabinka. Choć co ciekawe z dokumentu z 21 stycznia 1948 roku, wynika, że ówczesny minister uzbrojenia ZSRR nakazuje dyrektorowi fabryki nr 524 wyprodukować półtora tysiąca karabinków AK - 47, co jest sprzeczne z tym co powiedziałem, aczkolwiek jest tylko pewien wyjątek. Dla przypomnienia AK nazywamy karabinkiem, ponieważ strzela on pociskami pośrednimi, czyli takimi, które osiągają większą prędkość wylotową od pocisków pistoletowych, ale z kolei mniejszą od tych przeznaczonych do karabinów.

Przechodząc do samej historii. Listopad 1943 rok. W Związku Radzieckim ogłoszono konkurs na 3 rodzaje broni, które miałyby wejść do uzbrojenia radzieckiej armii. Były to ręczny karabin maszynowy, karabin samopowtarzalny i karabinek automatyczny. Dostarczono wtedy 15 prototypów karabinków automatycznych m.in znalazł się tu karabinek Aleksieja Sudajewa pod nazwą AS - 44, który jako jedny przeszedł wszystkie próby i okazał się tym najbardziej udanym prototypem. Dwa lata później, w maju 1945 roku ogłoszono nowy konkurs w którym to Sudajew, chory na białaczkę miał już przydzielonego asystenta - Michaiła Kałasznikowa.--------- Ponownie karabinek Sudajewa okazał się najlepszym. W tym konkursie AS - 44 był do tego nieco lżejszą bronią, lecz to nie wystarczyło i nie został on przeznaczony do produkcji z uwagi na inne niedopracowania. W 1946 roku Sudajew umiera. Michaił Kałasznikow, który kontynuował pracę nad projektami Sudajewa, po kolejnych próbach zakończonych porażkami, zostaje nakłoniony przez swojego najbliższego asystenta Aleksandra Zajcewa do pewnego rodzaju podstępu. Tak oto powstaje karabinek o nazwie AK-47 nr 1, którego konstrukcja kompletnie odbiegała od zasad bieżącego konkursu. W listopadzie w 1947 roku zostaje on przeznaczony do wstępnych prób. 11 stycznia rok później zakończono testy. Karabinek Kałasznikowa wręcz zmiażdżył konkurencję, przede wszystkim swoją niezawodnością i prostotą konstrukcji. Tego dnia został on przyjęty do uzbrojenia radzieckich żołnierzy. Kolejnym wariantem tego karabinka stał się AK - 48, który do radzieckiej armii został przyjęty w 1949 roku. Trzeba również pamiętać że Automat Kałasznikowa nie miał być bronią celną, ponieważ tą rolę na polu walki pełniły karabiny SKS. Po wszystkim Michaił Kałasznikow został odznaczony Nagrodą Stalinowską pierwszego stopnia.

KONSTRUKCJA I WERSJE

Konstrukcja karabinka AK, jest mniej- więcej tak prosta jak konstrukcja karabinka AK i to właśnie dzięki jej prostocie ta broń jest aż tak rozpowszechniona na całym świecie:

W skrócie wygląda to tak. Po naciśnięciu spustu odblokowany wówczas kurek uderza w iglicę, która z kolei uderzając w tak zwaną spłonkę umieszczoną na końcu naboju powoduje wystrzelenie pocisku z lufy, po czym część gazów prochowych powstałych przy wystrzale, cofa się bocznym otworem w lufie i tym samym cofa cały układ zamkowy, który dzięki sprężynie zwrotnej ładuje kolejny nabój i wyrzuca łuskę. Rzecz jasna wszystkie te czynności dzieją się w bardzo krótkim czasie

Ciekawostki

1. Michaił Kałasznikow nie był od zawsze projektantem broni strzeleckiej, zainteresował się projektowaniem podczas pobytu w szpitalu po bitwie o Briańsk, w której był dowódcą czołgu. Z niektórych źródeł wynika, że podczas rekonwalescencji słuchał on często skarg żołnierzy na wszelkie bronie, co dało mu już pewne doświadczenie.

2. W 2013 roku, odnotowano, że AK jest na wyposażeniu wojsk i sił specjalnych w aż 106 krajach.

3.Podobno w niektórych rejonach Afryki, Automat Kałasznikowa można kupić już za 30 dolarów, czyli przybliżoną równowartość 120 zł.

Mity

1. Często słyszy się, że konstrukcja Automatu Kałasznikowa jest bardzo silnie oparta o konstrukcję niemieckiego karabinka automatycznego Szturm Gewehr 44 - w skrócie StG44. Po pierwsze, zgadzam się z takim stwierdzeniem tylko częściowo, ponieważ Rosjanie rzeczywiście mogli przywłaszczyć sobie w przeszłości pewne technologie czysto niemieckie, ale szczerze wątpie, żeby AK, był odkalkowany na szturm gewehrze. Faktycznie, móże być w czymś podobny, ale różni się od niego w tych najważniejszych aspektach, jak na przykład w kalibrze, sposobie przeładowywania i ryglowaniu. Właściwie jedyne co go z nim łączy to wygląd zewnętrzny. Tak brzmi moje zwięzłe zdanie na ten temat. Spekulacje w tym wypadku są rzeczą oczywistą, choć zapewne nigdy nie dowiemy się całej prawdy.

2. Drugi i zarazem ostatni dziś mit, mówi o tym, że pocisk wystrzelony z AK charakteryzuje się bardzo dużą przebijalnością. To prawda, jeśli mówimy o betonie czy drewnie, lecz postać rzeczy zmienia się gdy mówimy o strzelaniu do choćby lekkich osłon balistycznych, takich jak kamizelki kuloodporne. Wtedy przebijalność pocisku nie ma aż tak dużej wartości. Słyszano nawet o tak absurdalnym micie, że pocisk wystrzelony przez Automat Kałasznikowa potrafi przebić szynę kolejową, co oczywiście nie jest prawdą.