plackowiecc

ja pisiadam 54 robuksy

eluwinka ta gra jest spoczko

na skrzynie z robuxami

na skrzynie z robuxami

tak bardzo często i choc teraz mi sie nie chce

Fortnite lepszy

Um revólver (em inglês: revolver) é uma arma de fogo de repetição, de porte individual, normalmente com um só cano e com calibres variados. O depósito de cartuchos do revólver é constituído por um tambor ou cilindro giratório com várias câmaras ou culatras onde ficam os cartuchos (usualmente cinco ou seis, porém variando para mais ou para menos). O mecanismo de alimentação rotaciona este tambor um arco de revolução por disparo, de onde provém seu nome. Sistema moderno descende do projeto desenvolvido por Samuel Colt em 1836, embora o conceito existia há séculos antes da invenção de Colt. Revolveres são comumente armas de mão, porém outros tipos de armas podem ser consideradas revólveres também, como alguns rifles, lança-granadas e espingardas.Tem como excelente característica a confiabilidade no funcionamento,onde se destaca ante a pistola.

Urządzeniem "ssącym"wodę" nazywamy pompę. Rura (rurociąg) nie jest urządzeniem. - Beax 18:56, 27 wrz 2010 (CEST)
A jednak. Jeżeli jeden koniec rurki zanurzymy w naczyniu z wodą a drugi znajdzie się poniżej poziomu wody w naczyniu i rurka wypełniona jest wodą, wówczas woda wypłynie z naczynie przez tę rurkę. Rurkę taką można nazwać urządzeniem, ponieważ sama powoduje pewne działanie, chociaż ssanie jest tu tylko grawitacyjne-- zu. Mpfiz (dyskusja) 08:21, 28 wrz 2010 (CEST)
Możemy tak dywagować bez końca czy urządzenie = maszyna ? Moim zdaniem tak. Choć jak widać wielu ludzi urządzeniem nazwie również element, w którym nie ma silnika, a więc injektor, perlator, komin czy podskakującą piłkę. Jedno wiadomo na pewno - dyskusja hasła Wikipedii nie służy do takich rozważań. Z pozdrowieniami Beax 20:19, 28 wrz 2010 (CEST)

Historycznie, w czasach, kiedy nie znano jeszcze dostatecznie technologii obróbki materiałów współcześnie używanych do produkcji rur, wykonywano je (np. w czasach rzymskich) m.in. z ołowiu lub (np. w średniowieczu) z drewna.
W przypadkach szczególnych stosowane bywają rury o kształcie przekroju innym niż pierścieniowy - np. kwadratowym lub prostokątnym. Rury takie, np. do tłoczenia powietrza w systemach wentylacyjnych, mają zazwyczaj duże rozmiary poprzeczne i właściwszą wobec nich nazwą może być - zamiast np. "rura wentylacyjna" - określenie "kanał wentylacyjny"
Rura – określenie potocznie używane w stosunku do rurociągów np. Kaspijska rura, Wielka rura.

Początków tej dyscypliny, jak i innych odmian futbolu, można doszukiwać w popularnych w różnych cywilizacjach grach z piłką. Na Wyspach Brytyjskich zwyczaj ten jest nieznanego pochodzenia. Mógł dotrzeć z Celtami, Rzymianami, Duńczykami, czy Normanami. Można prześledzić niesłabnącą popularność futbolu ludowego od najstarszej znanej notatki sporządzonej między 1174 a 1183. Pochodzenie angielskiej nazwy sportu – ‘football’ – również nie jest wyjaśnione. Do dziś tradycyjny futbol ludowy przetrwał w niektórych miejscowościach Zjednoczonego Królestwa, jak np. Royal Shrovetide Football.

Kulista, skórzana i szorstka, wypełniona sprężonym powietrzem. Średnica piłki używanej w lidze NBA wynosi 23,86 cm. Piłki do gry w hali wykonane są ze skóry naturalnej, natomiast te przeznaczone do gry w obiektach otwartych - ze skóry kompozytowej. Ważnymi parametrami są sprężystość, oraz zdolność do chwytania. Powinny być zatem odporne na zabrudzenia, oraz wytarcia. Piłki gumowe stanowią niższą klasę. Charakteryzują się szybszym zużyciem, niższą ceną, oraz gorszymi parametrami. Przeznaczone są głównie dla dzieci. W meczach FIBA używa się piłek spełniających wszystkie wymogi FIBA, a także dodatkowo przed meczem sędzia wybiera najlepszą piłkę, która spuszczona z wysokości 1,80m powinna odbić się od twardego podłoża na wysokość 1,20-1,40m[1]

Historia piłek sięga czasów starożytnych. Używali ich Egipcjanie, Grecy, Rzymianie (harpastum) i Aztecy oraz wcześniejsze ludy mezoamerykańskie. Starożytne piłki mogły mieć postać kauczukowych kul. Robiono je także z wnętrzności zwierząt (np. świński pęcherz), czy zszywano ze skór. Współczesne piłki pojawiły się wraz z rozwojem sportu na początku XX wieku. Dzisiejsze piłki stosowane w sporcie profesjonalnym są dziełem nowoczesnej technologii. Tam gdzie ruch piłki jest bardzo szybki wyposaża się je w systemy sensorów pozwalających na automatyczne określenie, gdzie odbiła się lub w co wpadła piłka. Piłki mogą się też stać relikwiami kibiców, zwłaszcza jeśli są podpisane przez znanych zawodników.

Piłki są zwykle kuliste, lecz mogą mieć inny kształt, na przykład elipsoidy obrotowej. Większość piłek jest elastyczna, a w środku wypełniona powietrzem. Sportowcy kopią piłkę nogami, odbijają rękami, głową czy tułowiem. W większości gier zespołowych piłka jest przekazywana między członkami drużyny w celu umieszczenia jej w bramce, koszu czy też na polu przeciwnika. Niektóre piłki są sztywne i sprężyste, co pozwala im na odbijanie się od twardych powierzchni stołów czy rakietek. Inne piłki są wypełnione sprężonym powietrzem, co pozwala na uderzanie w nie z dużą siłą bez ryzyka urazu i posyłanie ich na duże odległości. Tak kopnięta czy odbita piłka kreśli często w powietrzu złożone trajektorie, bo zawodnicy starają się ją podkręcić. Zadanie piłce celnego uderzenia tak, aby zmylić przeciwnika jest podstawą sukcesu w wielu grach.

In the context of developing nations or other pre-industrial cultures, most farmers practice a meager subsistence agriculture—a simple organic-farming system employing crop rotation, seed saving, slash and burn, or other techniques to maximize efficiency while meeting the needs of the household or community. One subsisting in this way may become labelled as a peasant, often associated disparagingly with a "peasant mentality".[7]

In developed nations, a farmer (as a profession) is usually defined as someone with an ownership interest in crops or livestock, and who provides land or management in their production. Those who provide only labor are most often called farmhands. Alternatively, growers who manage farmland for an absentee landowner, sharing the harvest (or its profits) are known as sharecroppers or sharefarmers. In the context of agribusiness, a farmer is defined broadly, and thus many individuals not necessarily engaged in full-time farming can nonetheless legally qualify under agricultural policy for various subsidies, incentives, and tax deductions.

In the U.S. of the 1930s, one farmer could only produce enough food to feed three other consumers. A modern-day farmer produces enough food to feed well over a hundred people. However, some authors consider this estimate to be flawed, as it does not take into account that farming requires energy and many other resources which have to be provided by additional workers, so that the ratio of people fed to farmers is actually smaller than 100 to 1.[5]